Esta e miña hirman, naceu hay moitos anos, a una muller non se lle perguntan cantos ten,Esta muller xornaleira polas casas da parroquia pra ganar uns pesos, cos que axudava na manuntencion de nos, o meu pai traballaba na fabrica aserradero de madeira e os soldos heran muy pequenos, nos heramos cinco hirmans e o noso forno estaba estropeado e miña nai non podia cocer, solo cando a miña abo cocia facia pra nos un petello ou bolo pra ir tirando, iso que nos tamen traballabamos, recolliamos as follas nos castiñeiros de Elvira pra por debaiso da broa, e iamos a apañar a bosta de vaca pra tapar a porta do forno, a miña hirman pasaba os dias a traballar pra fora, acabar na viña, o toxo, no tempo de labranza facer cabeceiros e a carrexar o abono e arrincalo das cuadras, todo un traballo de homes que facian as mociñas do lugar, daquela habia moita man de obra pra traballar no campo hoxe a ciudade asorveo todo........ asi quedamos nos, sin nada de nada....